ELEMENTY I ZAWARTOŚĆ KART
Każda z kart zawiera charakterystyczne elementy, które w różnych ilościach i układzie pojawiają się w każdym z modeli. Są to m.in. kubatury o funkcji mieszkaniowej oraz usługowej w formie prostopadłościanów o wymiarach podstawy 7x8m i wysokości 3,20m odpowiednio w białym i pomarańczowym kolorze.
Na obrzeżach poszczególnych kwartałów (kart) zaproponowano elementy o funkcji komunikacji publicznej, czyli przystanki autobusowe z zatoczkami oraz stacje parkowania rowerów. Karty zawierają także powierzchnie biologicznie czynne w formie płaszczyzn o kolorze zielonym oraz drzewa i krzewy jako półprzezroczyste, zielone bryły. Wyróżniono także różne rodzaje terenów przeznaczonych na komunikację, pojawiają się drogi (kolor biały), ciągi pieszo-jezdne (szaro-zielone paskowanie), ciągi piesze (kolor jasnoszary) oraz drogi rowerowe (kolor ciemnoszary), zaznaczono także zjazdy do parkingów podziemnych.
Fioletowymi polami oznaczono place zabaw. Karty zaprojektowano jako działki o powierzchni ok. 1 ha i wymiarach 120x80m, co można uznać za modelowy wymiar kwartału. Pole przeznaczone na zabudowę mieszkaniową ma formę kwadratu o wymiarach 80x80m.
Pozostała część działki została zaprojektowana jako przestrzeń na potrzeby infrastruktury powiązanej z kolorem karty i jednocześnie wirtualnym zarządcą terenu
Karty od 2 do 10 przedstawiają układy zabudowy mieszkaniowej w sposób narastający: im wyższa wartość karty, tym wyższa intensywność zabudowy (liczba mieszkań na hektar). Najniższe wartości odwzorowano w postaci zabudowy jednorodzinnej, wielorodzinnej niskiej i średniej intensywności. Założenia wzrostu ilości kondygnacji oraz intensywności zabudowy wraz ze zróżnicowaniem formy urbanistycznej
Wyróżniono sześć wskaźników i parametrów urbanistycznych dla każdego modelu zabudowy, które następnie zostały podsumowane w tabelach. Wraz ze wzrostem intensywności zabudowy rośnie parametr ilości kondygnacji oraz wskaźnik powierzchni zabudowy, a maleje udział powierzchni biologicznie czynnej oraz ilość drzew. Dla każdego
z kolorów i fi gur kart wartości wskaźników i parametrów pozostają charakterystyczne.
- Intensywność zabudowy
- Udział powierzchni zabudowy
- Średnia ilość kondygnacji
- Ilość mieszkań na ha
- Udział powierzchni terenów biolo-
gicznie czynnych - Ilość drzew
Dla wybranych gier zaproponowano sumę punktową wskaźników i parametrów: ilość mieszkań na ha, udział powierzchni terenów biologicznie czynnych i ilość drzew. Autorzy uznali, że są to wskaźniki najlepiej obrazujące relacje między intensywnością zabudowy
i zielenią.
Joker to fi gura wyjątkowa, która z powodzeniem może zastępować każdą kartę. Jednocześnie w przypadkuGry w osiedle to figura o możliwie najwyższej wartości
punktów.Przewidziano 3 jokery: dla talii kier, pik oraz trefl. Joker pik to modelowy park ekologiczny o powierzchni jednego hektara. Zaplanowano w nim nieznaczne wzniesienie,
które pozwala na podziwianie okolicy, może być także górką saneczkową.
W sąsiedztwie wzniesienia zaplanowano rozległy zbiornik retencyjny, który może
pełnić funkcje rekreacyjne. Cały park mieści 25 drzew, wzdłuż jego boków znajduje się przystanek autobusowy oraz ścieżka rowerowa i stacja parkowania rowerów.
Joker kier to modelowy kwartał mieszkańca. Zaplanowano w nim kompleks usług zdrowia (przychodnię) oraz kultury, (świetlica osiedlowa, warsztat społeczny) wraz z infrastrukturą. Otoczenie pozostaje zielone z dogodnymi połączeniami pieszymi, rowerowymi oraz przystankiem autobusowym. Zaplanowano także ogród społeczny na potrzeby wspólnej uprawy warzyw i owoców na bieżące potrzeby mieszkańców.
Joker trefl to modelowy kwartał planisty. Zaplanowano w nim kompleks szkolnorzedszkolny wraz z infrastrukturą (boiska, place zabaw), a otoczenie pozostaje zielone z dogodnymi połączeniami pieszymi, rowerowymi oraz przystankiem autobusowym.
Wszystkie 3 jokery symbolizują infrastrukturę społeczną, która jest niezbędna do funkcjonowania osiedla. Na potrzeby gry wyróżniono je krzywoliniową geometrią ścieżek.
Kolory kart
Kier przedstawia modelowego mieszkańca, który oczekuje równowagi pomiędzy ilością terenów zieleni, prywatnych ogródków, placów zabaw, usług i infrastruktury społecznej, a wielkością i ilością sąsiadujących mieszkań. Mieszkaniec prezentuje podejście NIMBY (not
on my background), co oznacza, że potrzebna i dostępna infrastruktura ma być w pobliżu, ale nie na moim podwórku.
Karo przedstawia dewelopera, który stara się maksymalnie wykorzystać teren i zagospodarować go tak, by uzyskać jak największą liczbę lokali mieszkaniowych i minimalną ilość infrastruktury.
Pik przedstawia ekologa, który dąży do realizacji jak największej ilości terenów zieleni, biologicznie czynnych. Ekolog jednocześnie dąży do ograniczenia ilości terenów przeznaczonych pod zabudowę, zapewnienia infrastruktury dla komunikacji publicznej i indywidualnej rowerowej.
Trefl przedstawia planistę i zarządcę miasta jednocześnie, który równoważy oczekiwania mieszkańców, deweloperów i ekologów.
